Replica’s in het museum: een bijl, een scherf en een berentand
In een (openlucht)museum zoals het Hunebedcentrum zijn archeologische replica’s nuttig om bezoekers in contact te brengen met het verleden. Archeologische vondsten worden nagemaakt en kunnen zo gebruikt worden in de context van levende geschiedenis, spelletjes en rondleidingen.
Deze keer zal ik beschrijven hoe je een replica maakt van drie verschillende voorwerpen.
In januari dit jaar is de nieuwe expositie in het Hunebedcentrum geopend. In de expositie is een nieuwe opstelling te zien met meerdere diorama’s. Je kunt er ook allerlei spelletjes doen. De replica’s die ik heb gemaakt zijn onderdeel van een interactief spel. Over het maken van de replica’s zal ik wat laten zien.
Dit zijn de voorwerpen waar ik een replica van heb gemaakt. De bijlkop is gemaakt van vuursteen. De scherf is gemaakt van aardewerk en komt van een pot die in het Oertijdpark is gebruikt. Er hoort ook een berentand bij waar geen origineel van beschikbaar was, deze heb ik gemaakt van klei.
Van alle drie de objecten heb ik een mal gemaakt van siliconenrubber.
In de mallen heb ik acrylhars gegoten. Nadat de acrylhars is gestold, komen de nieuwe objecten er zo uit:
Vervolgens worden er in de modellen details gemaakt. In de berentand zijn wat barsten gemaakt om het er ouder uit te laten zien. Ook moest de tand doorboord worden, naar vondsten van berentanden uit de prehistorie. De bijl moest er uit zien als een geslepen bijl. De volgende stap was dan ook het model van acrylhars schuren totdat de meeste (maar niet alle) onregelmatigheden verdwenen waren.
De scherf moest een barst hebben met twee gaatjes ernaast. Vroeger werd een pot wel eens gerepareerd door een touw door de gaatjes te spannen zodat de barst dicht werd gehouden. Het model van acrylhars is makkelijk te bewerken. Ik heb er met een mes een barst en twee gaatjes in gemaakt.
De laatste stap is het schilderen van de modellen. Er zijn drie à vier verschillende lagen acrylverf aangebracht om extra diepte te creëren. Hiermee komen de witte objecten tot leven.
Tekst en foto’s: Nikky Kruithof